پرنیان طرح | انجام امور پرداختی و مجازی | فایل های گرافیکی | پرداخت های بین المللی
نویسنده: حامد محمدی 
با سلام خدمت همراهان همیشگی وب سایت پرنیان طرح
با یکی دیگر از مقالات آموزش SQL در خدمت شما عزیزان هستیم.
می توانید برای مطالعه بیشتر در مورد SQL به این لینک در وب سایت پرنیان طرح مراجعه کنید.
با همراهی شما عزیزان و در ادامه آموزش های زبان برنامه نویسی SQL، وارد مباحث پیشرفته در این زبان شدیم.
در آموزش امروز قصد داریم در مورد نحوه ایجاد قید ها و محدودیت ها SQL Constraints،در زبان برنامه نویسی SQL صحبت کنیم.
در ادامه آموزش همراه ما باشید.
مقدمه
قید و بند و محدودیت ها یا Constraints، در SQL برای مشخص کردن قوانین برای داده ها در یک جدول استفاده می شود.
همزمان با ایجاد جدول با عبارت CREATE TABLE و یا بعد از ایجاد جدول با عبارت ALTER TABLE می توان محدودیت ها را مشخص کرد.
شکل نحوی این دستور به شکل زیر می باشد:
CREATE TABLE table_name (
column1 datatype constraint,
column2 datatype constraint,
column3 datatype constraint,
….
);
قید ها در SQL
SQL Constraints
محدودیت های SQL برای مشخص کردن قوانین برای داده ها در یک جدول استفاده می شود.
برای محدود کردن نوع داده هایی که می توانند وارد یک جدول شوند از محدودیت ها استفاده می شود.
این کار برای اطمینان از صحت و قابلیت اطمینان داده های موجود در جدول می باشد.
اگر بین محدودیت اعمال شده و عملکرد داده تخلف وجود داشته باشد ، عملیات مورد نظر قطع می شود.
محدودیت ها می توانند روی جدول یا روی ستون ها اعمال شوند.
محدودیت های زیر معمولاً در SQL استفاده می شود:
- NOT NULL : تضمین می کند که یک ستون نمی تواند مقدار NULL داشته باشد.
- UNIQUE: تضمین می کند که همه مقادیر موجود در یک ستون متفاوت هستند.
- PRIMARY KEY: این حالت ترکیبی از NOT NULL و UNIQUEمی باشد. این حالت منحصر به فرد بودن هر سطر در یک جدول را مشخص می کند.
- FOREIGN KEY : منحصر به فرد بودن یک سطر/رکورد را در جدول دیگر تضمین می کند.
- CHECK: تضمین می کندکه تمام مقادیر موجود در یک ستون یک شرط خاص را دارا هستند.
- DEFAULT: زمانی که هیچ مقداری مشخص نشده باشد ، یک مقدار پیش فرض برای یک ستون تعیین می کند.
- INDEX: برای ایجاد و بازیابی خیلی سریع داده از پایگاه داده استفاده می شود .
